kamu..jangan menangis...sy sygkan kamu...

bismillah.....

semalam kamu dtg ke apartment menemui sy.sy dgn tiada pilihan lain,terpaksa akur.hmm..sungguh sy tidak suka bila mana perasaan sebegini hadir.saya benci akan rasa sayang yg menjenguk di saat menatap wajah sayu itu nanti.sy takut andai keputusan selepas itu buat sy derita lg.silih berganti arus.sungguh.sy benar2 takut...!

kemudian,buat seketika waktu,sy singkap kembali jendela kenangan bersama kamu sedikit masa dahulu..sy selak satu persatu...manis.mmg manis.namun,mengapa sukar benar bibir ini mengeluarkan senyuman yang sejati tulus dari hati...?sy paksa lg.paksa sehinggap boleh.dan pada akhirnya,sy juga yang tewas.tewas dalam mainan ciptaan sy sendiri.mainan hati.mainan perasaan yang tiada penghujungnya.kali ini sy nekad!semua ini perlu ada noktahnya!

*tertunduk sayu..

sampai ke bawah apartment,sy hayunkan langkah mendekati kereta itu..Nissan Sentra WSJ **** hitam milik kamu itu sy tatap dari jauh.hmm,byk sungguh kenangan...sgt byk utk tempoh 2bulan ini...sy tertunduk lg..kelu.. di dalam kereta,sy dan kamu diam membisu.tiada kata yang dapat menerangkan suasana ketika itu.dlm hati berbisik.."Ya Allah..kuatkanlah semangatku..."lantas,perlahan2 sy ungkapkan...

"maaf...sy benar2 minta maaf...kalau boleh,maafkanlah sy..sememangnya antara kita mungkin tiada jodoh...sy sygkan awk..sy telah cuba menjadi yang terbaik utk awk.Namun,sy gagal...maafkan saya,b... " -saya-

kamu renung sy sedalam2nya....air mata kamu sy lihat bergenang..Kemudian,sedikit demi sedikit air mata itu jatuh...Ya Allah,apa yg telah sy lakukan ini??tiada yg dapat menggambarkan betapa luruhnya perasaan ini bila melihat kamu menangis...Selama ini,kamu seorg yg kuat di mata sy.sy tahu,kamu bukan semudah itu untuk menangis..tp,kini...kamu seakan2 belum kuat utk menerima semua ini.Ya Allah,saya kah yang bersalah dalam hal ini...??Tapi,bukan kah benar kata org bahawa soal perasaan ni tak boleh di paksa2..?sy mula akui akan kenyataan itu....sy mengharapkan kamu mengerti suatu hari nanti...insyaallah..

"syg....sy terima suratan ini..tapi,boleh tak benarkan sy utk terus menghubungi awk selepas ni?boleh kah sy terus mesej awk seperti biasa?izinkanlah sy utk terus hidup seperti biasa,seakan2 awk masih disini,...menemani sy....tlg jangan terus pergi dr sy....sy masih perlukan awk...jika bukan sbg kekasih,plz terima sy sbg sahabat awk..." -kamu-

sy renung awk..airmata sy jatuh satu persatu...sy hiba.sy pilu.hati sy pedih.teramat pedih tatkala mendengar pengakuan itu.Perlukan sy tarik balik semua kata2 sy?Atau perlukah sy terus membohongi diri sendiri dgn mengatakan CINTA pada insan yg sy anggap seperti teman?Atau mungkin sy perlu melangkah pergi tanpa menoleh pada diri dia lg...?terus pergi tanpa ada bayang2 dia lg?Perlukah?Ya Allah,mana jalan yg harus sy pilih ni?sy buntu..........

"b...u mean everything to me...but,we were not meant to be together..sy tk mampu menipu diri sy lg....sy taknak tipu awk...plz fahami sy..." -saya-

"apa lg yg kurang ttg sy??boleh sy tau?" -kamu-

.
..
...
....
.....

-NO ANSWER-

.....
....
...
..
.

ya...sy tiada jawapan utk itu...sy tahu kamu penuh dgn kelebihan..kamu punya kereta,rumah mewah,berjawatan tinggi......itu adalah bonus bagi kamu.namun,itu bukan perkara utama yg sy cari..kerana hati sy tak mungkin dapat dipaksa2.sy tak ingin hidup bersama seseorang yg sy tidak cinta.Ya...sy tak mampu menipu diri sendiri utk seumur hidup sy....sy tak ingin menjadi isteri yg derhaka pada suaminya...sy sygkan kerja sy..sy tak ingin berhenti kerja dan duduk di rumah selepas berkahwin dgn kamu...benarkan sebentar sy menikmati hasil penat lelah sy belajar selama ini..


"awk....awak punya segalanya..sedangkan sy??"

"itu bukan yg sy nak..."

"abis tu?? "

"sy nak awk yg seadanya....bukan awk yg ada segalanya...."

hm....sungguh sy keliru...apa lg yg mampu sy katakan?lidah sy kelu tatkala mendengar setiap butir kata2 dr kamu...sungguh kamu pandai menjaga hati sy..semakin sy rasa tidak layak berdampingan dengan kamu...hmm...sy menangis lg....

p/s : sy perlu kuat..perlu kuat dengan pendirian sy...sampai bila harus menipu diri?

secebis kenangan bersama dia....